MLEKO- PRZYJACIEL CZY WRÓG?

Dla wielu z nas mleko i jego przetwory są nieodłącznym elementem diety. Czasem jednak nawet najwięksi smakosze mleka muszą z niego zrezygnować. Bo białka mleka krowiego należą do substancji najczęściej uczulających.

Najcenniejszymi składnikami mleka są wapń i białko. W jego skład wchodzą również: lekkostrawny tłuszcz mlekowy, witaminy B2, A, D, fosfor i magnez.

Alergia na białko mleka krowiego

Jest to pierwsze obce białko z którym styka się przewód pokarmowy dziecka, dlatego alergia na mleko jest najbardziej rozpowszechnioną alergią u dzieci. Występuje najczęściej u niemowląt i małych dzieci. Ustępuje przeważnie w wieku 2-3 lat.

Mleko krowie znacznie różni się składem od mleka kobiecego Zawiera więcej białka gdyż przeznaczone jest dla cieląt, które zdecydowanie szybciej rosną.

Mleko krowie zawiera ponad 30 białek, z których każde może być przyczyną alergii. Jednakże najczęściej powodują ją kazeina oraz, rzadziej, białka serwatkowe. W Polsce alergia na białko mleka krowiego występuje u 2,7 % niemowląt karmionych sztucznie i u 1,8 % karmionych naturalnie.

Jak objawia się alergia na białka mleka

Objawy alergii na mleko krowie mogą się zmieniać co do miejsca i formy występowania. Najczęściej alergia na białko mleka krowiego objawia się dolegliwościami ze strony układu pokarmowego, takimi jak:

cuchnące biegunki z domieszką krwi,wymioty, kolka brzuszna, refluks żołądkowo-jelitowy (obfite ulewanie) oraz zahamowanie przyrostu masy ciała.

U 50% niemowląt alergia na mleko może objawiać się w postaci alergii skórnej. Na powierzchni skóry pojawia się wówczas wyprysk (egzema) czyli swędzące czerwone grudki na zagięciach łokciowych i kolanowych oraz dłoniach. u starszych dzieci występuje atopowe zapalenie skóry (AZS)

Inne objawy mogą dotyczyć układu oddechowego: nawracające zapalenia oskrzeli, katar alergiczny oraz nawracające zapalenia uszu

Leczenie:

• Podstawą leczenia alergii pokarmowej jest dieta eliminacyjna
• Jeśli objawy nadwrażliwości na białka mleka krowiego wystąpiły w okresie karmienia dziecka piersią, dieta dotyczy także matki, która musi wyłączyć ze swoich posiłków zarówno mleko jak i produkty mleczne
• Matka karmiąca poza wyłączeniem mleka powinna być na diecie bez jaj, wołowiny, ryb, używek, cytrusów, z suplementacją preparatami wapnia i witamin
• W przypadku konieczności karmienia sztucznego niemowlętom podaje się mieszanki mleczne zawierające hydrolizaty białkowe. Białka serwatkowe mleka krowiego i kazeina poddawane są procesowi hydrolizy, następuje rozerwanie łańcuchów białek na krótsze oraz aminokwasy, które rzadko powodują alergię.

Nietolerancja laktozy

W odróżnieniu od prawdziwej alergii na mleko krowie, która zawsze jest uczuleniem na składniki białkowe mleka (kazeinę, laktoalbuminę, laktoglobulinę) istnieje również nietolerancja cukru mlecznego (laktozy) spowodowana zbyt małą aktywnością laktazy- enzymu odpowiedzialnego za trawienie laktozy.

Jak objawia się nietolerancja laktozy

Laktoza, jeśli nie zostanie strawiona w jelicie cienkim czyli rozłożona na dwa cukry proste -glukozę i galaktozę, przechodzi do jelita grubego i dopiero tu jest rozkładana przez florę bateryjną do kwasu mlekowego, dwutlenku węgla, wodoru, metanu, wodorotlenków. Powstające w tym procesie gazy powodują wzdęcia, kruczenie (słyszalne ruchy perystaltyczne jelit), przelewanie, uczucie napięcia i pełności, wiatry, bóle brzucha a czasem biegunki.

Zwykle uczucie dyskomfortu i inne objawy pojawiają się w ciągu godziny  po spożyciu produktu mlecznego. Niektórzy odczuwają dolegliwości tylko po spożyciu dużych ilości mleka, u innych wystarczy już niewielka jego porcja, by wystąpiły problemy.

Przyczyny niedoboru laktazy: 

• wtórny niedobór wynikający ze zniszczenia błony śluzowej jelita (wraz z zawartą w niej laktazą) w skutek np. infekcji bakteryjnej czy wirusowej, celiakii, alergii pokarmowej,  choroby Leśniowskiego-Crohna, stosowania leków czy nadużywania alkoholu. Ten typ niedoboru może być przejściowy
• nietolerancja laktozy typu dorosłego (hipolaktazja osób dorosłych czy niedobór pierwotny)- którą powoduje obniżona lub zahamowana aktywnością laktazy
• wrodzony niedobór laktazy- sytuacja bardzo rzadka. W takim wypadku nietolerancja towarzyszy pacjentom całe życie i konieczne jest wprowadzenie na stałe diety z wykluczeniem laktozy

Nietolerancja laktozy jest zjawiskiem mocno uzależnionym od...geografii. Ze statystyk wynika, że objawy tej choroby występują w różnym nasileniu u 70% mieszkańców naszej planety. Jednak są regiony szczególnie na nią podatne. Dolegliwość najczęściej spotyka się wśród rdzennych Afrykanów i Latynosów. Chorobę diagnozuje się także u prawie każdego mieszkańca Bliskiego Wschodu. Europejczycy są bardziej uodpornieni. Szacuje się, że choroba dotyczy ok. 35 % Polaków i np. zaledwie 2 % Szwedów.

Jak żyć z nietolerancją laktozy

W przypadku stwierdzenia nietolerancji laktozy należy wprowadzić dietę. Może ona polegać na ograniczeniu lub całkowitym wyeliminowaniu pokarmów zawierających ten dwucukier.

Jeśli nie tolerujemy laktozy, a bardzo lubimy mleko, możemy je pić, zażywając jednocześnie laktazę, dostępną w postaci płynnej lub w tabletkach. Jeśli to nie pomaga, alternatywą jest spożywanie pozbawionego laktozy mleka sojowego albo mleka acidofilnego czy z obniżoną zawartością laktazy. Takie mleka dostępne są w sklepach ze zdrową żywnością oraz coraz częściej pojawiają się w marketach i dyskontach. Niektórzy mogą raczyć się produktami mlecznymi zawierającymi częściowo strawioną laktozę. To przede wszystkim jogurty i inne wyroby zawierające probiotyki.

Zadbajmy o wapń

Jednak rezygnując z mleka i jego przetworów, narażamy organizm na deficyt wapnia, niezwykle ważnego składnika mineralnego. Odpowiednia ilość tego pierwiastka wpływa na zdrowie kości, zębów i prawidłową pracę mięśni oraz układu nerwowego. Dzienne zapotrzebowanie na wapń u dorosłego człowieka jest wysokie i wynosi średnio 1000 mg. W diecie bezmlecznej należy wprowadzić większe ilości zastępczych produktów obfitujących w ten składnik.

Bogate w wapń są m. in.:

• ryby- szczególnie te jadane wraz ze szkieletem (sardynki, szprotki czy sardele). Zawierają one również witaminę D ułatwiającą przyswajanie wapnia.
• żółtko- zawiera aż 147 mg wapnia w 100 g oraz znaczne ilości witaminy D.
• warzywa kapustne- w tej grupie rekordzistą pod względem zawartości wapnia jest jarmuż (100 g dostarcza go ponad 150 mg).
• rośliny strączkowe- zwłaszcza fasola i soja
• owoce- największe ilości tego pierwiastka dostarczają suszone figi. Niewielkie ilości wapnia znajdziemy również w morelach, kiwi, pomarańczach, śliwkach oraz porzeczkach
• wody mineralne- niektóre wody wysokozmineralizowane obfitują w wapń i magnez
• czasem rezygnacja z mleka wymaga stosowania suplementów wapnia. Powinno się je przyjmować po uzgodnieniu i wedle wskazań lekarza.

Dolegliwości po spożyciu laktozy, choć nieprzyjemne, są przemijające i zwykle nie powodują uszkodzenia przewodu pokarmowego.

Gdzie jeszcze czai się nasz wróg

Należy pamiętać, że śladowe ilości mleka, a zatem i laktozy, mogą występować w produktach z pozoru bezmlecznych. Znajdziemy ją w pieczywie, płatkach śniadaniowych, makaronie, słodyczach, zupach i sosach w proszku, produktach light, odżywkach dla sporowców, gotowych sosach, majonezach, keczupie, margarynie, a także w wędlinach i konserwach mięsnych. Laktozę możemy znaleźć również w niektórych lekach czy szczepionkach.

GDY JEDZENIE SZKODZI, CZYLI O NIETOLERANCJI I ALERGII POKARMWEJ SŁÓW KILKA

Nietolerancja pokarmowa dotyczy coraz większej liczby osób, zarówno dorosłych jak i dzieci. Jednak nietolerancja to nie to samo co alergia pokarmowa. Zatem czym się od siebie różnią? I jak rozpoznać co nam szkodzi?

Światowa Organizacja Zdrowia WHO na podstawie przeprowadzonych badań podaje, że 15-20 % populacji jest lub będzie w niedalekiej przyszłości chore na alergie. Wśród schorzeń o podłożu alergicznym wymienia się nietolerancję pokarmową, zjawisko, które nasila się coraz bardziej w ciągu ostatnich 20 lat.

Co to jest nietolerancja pokarmowa?

Nietolerancją pokarmową nazywa się nadwrażliwość na pewien określony rodzaj żywności lub jej składnik, który przez większość ludzi jest tolerowany. Nietolerancja pokarmowa objawia się niechcianymi powtarzającymi się symptomami, które występują zawsze po spożyciu nietolerowanego pokarmu. Najczęściej są to bóle brzucha oraz wzdęcia, chociaż jest też wiele symptomów ukrytych lub pozornie nie związanych z nietolerancją. Mogą to być powtarzające się infekcje, migreny, bóle reumatyczne czy zaburzenia w obrębie wyglądu skóry (zaczerwienienia, wypryski, swędzenie, suchość). Nie jest łatwo uświadomić sobie, że pożywienie jest katalizatorem dla występowania pewnych objawów, skoro symptomy nietolerancji pokarmowej mogą wystąpić kilka godzin albo nawet kilka dni później.

Medycyna dzieli nietolerancję pokarmową na immunologiczną i nieimmunologiczną.

Nietolerancja pokarmowa pochodzenia immunologicznego zazwyczaj ma związek z nadprodukcją przeciwciał typu IgG. Ich nadmiar sprawia, że organizm aktywuje reakcję obronną i zaczyna zwalczać własne zdrowe tkanki. Wzmożone wytwarzanie przeciwciał łączy się z uszkodzeniem ścian jelita. Przyjmowane leki, infekcja lub zatrucia sprawiają, że zwiększa się przepuszczalność niestrawionych resztek pokarmu. gdy trafiają one do krwiobiegu organizm traktuje je jak zagrożenie, choć same w sobie nie są niebezpieczne. To nietypowe zachowanie układu odpornościowego bardzo często pociąga za sobą przykre dolegliwości.

Nietolerancja pokarmowa nie mająca podłoża immunologicznego najczęściej ma związek z zaburzeniem procesu trawienia. Spowodowana jest brakiem jakiegoś enzymu trawiennego, co sprawia, że organizm nie jest w stanie przyswoić pewnych składników.

Jakie są przyczyny nietolerancji pokarmowej?

Dzięki coraz bardziej zaawansowanym badaniom wiemy, że przyczyny nietolerancji są złożone. Może to być jeden powód, jak również kilka przyczyn może się na siebie nakładać. Wśród najczęściej spotykanych wymienia się:

- dziedziczenie

Niektóre osoby mają genetyczną skłonność w kierunku gorszej tolerancji niektórych produktów.

- higiena

Od urodzenia jesteśmy poddani działaniu bakterii, które mają wpływ na nasz system immunologiczny. Zbyt restrykcyjne przestrzeganie higieny uniemożliwia wytworzenie się odporności. Także częste przyjmowanie antybiotyków od wczesnego dzieciństwa może być przyczyną spadku odporności, który manifestuje się nietolerancją pokarmową.

- zbyt wczesne urozmaicanie diety
Jest to bardzo popularna przyczyna alergii i nietolerancji pokarmowej. Przewód pokarmowy niemowląt nie jest dostosowany do tak dużej różnorodności pokarmowej.

-pojawianie się nowych nieznanych produktów 
Owoce egzotyczne, przyprawy, oleje roślinne z roślin nie rosnących w Europie- ich spożywanie również może być przyczyną nietolerancji pokarmowej. 

-uprzemysłowienie produkcji- sztuczne aromaty, sztuczne dodatki, konserwanty, chemizacja żywności produkowanej na skalę masową, mieszanki, nowe technologie, coraz bardziej rozwinięty proces produkcji żywności, wykorzystywanie modyfikacji genetycznej- wszystko to może być przyczyną pojawienia się alergenów.

-zanieczyszczenie środowiska

Aluminium, ołów, rtęć- zatrucia ciężkimi metalami (plomby amalgamatowe, szczepionki, spaliny, dym papierosowy) mogą być odpowiedzialne za nietolerowanie glutenu i produktów mlecznych.

Czego najczęściej nie tolerujemy?

Najczęściej występująca nietolerancja dotyczy glutenu, produktów mlecznych i jaj. pozostałe często spotykane to: nietolerancja owoców morza, orzechów, niektórych przypraw oraz owoców egzotycznych.

Jak rozpoznać nietolerancję?

Aby zapobiec objawom chorobowym często wystarczy wyeliminować z diety produkty nietolerowane. Dlatego tak ważna jest identyfikacja nietolerowanych pokarmów. Do tego celu służą specjalne testy z krwi, które można wykonać w wybranych laboratoriach. Można oznaczyć nietolerancję na kilka, kilkadziesiąt czy nawet ponad 100 produktów.

Co to jest alergia pokarmowa?

Alergia to nieprawidłowa reakcja systemu odpornościowego na określony czynnik- w przypadku alergii pokarmowej alergenem jest składnik diety. Organizm uznaje go mylnie za zagrożenie i stara się z nim walczyć.

 

Objawy alergii rzadko pojawiają się przy pierwszym kontakcie z produktem, częściej dopiero po kilkakrotnym, kiedy wykształci się nadwrażliwość na dany alergen. Każda alergia, również alergia pokarmowa, powoduje reakcję ogólnoustrojową- objawy mogą wystąpić nie tylko w obrębie przewodu pokarmowego, ale także na skórze czy w drogach oddechowych. Najczęstsze objawy to świąd, pokrzywka, mrowienie języka i warg, obrzęk gardła, nudności, wymioty, biegunka, zaburzenia oddychania. Reakcja alergiczna może być bardzo gwałtowna, w ciężkich przypadkach pojawia się nagły spadek ciśnienia i utrata świadomości, dochodzi do wstrząsu anafilaktycznego.

Najbardziej uczulające produkty

Mleko- a dokładnie zawarte w nim białko. zwykle uczulone są na nie dzieci. Zastąpienie mleka krowiego sojowym nie zawsze jest dobrym rozwiązaniem, bo białko sojowe też jest silnym alergenem. Mleko kozie lub owcze także może się nie sprawdzić. Uczulenie na białka mleka w 90 % przypadków mija z wiekiem.

Jajka- w białku jaja kurzego jest kilkadziesiąt substancji alergizujących.  Cztery główne to: owoalbumina, owomukoid, owotransferyna i lizozym. Alergia na nie zwykle pojawia się we wczesnym dzieciństwie.

Orzechy- zwłaszcza orzeszki ziemne są tak silnym alergenem, że nawet ich śladowa ilość może wywołać wstrząs anafilaktyczny. Dlatego na opakowaniach żywności producenci umieszczają informację, czy w zakładzie się ich używa. Uczulają także orzechy włoskie, pekan, nerkowce i migdały.

Owoce- najczęściej uczulają cytrusy i truskawki. Przy uczuleniu na cytrusy należy unikać także soku z tych owoców. Właściwości uczulające ma także kiwi, papaja i mango.

Ryby- Aby wystąpiła reakcja alergiczna, czasem nie trzeba nawet zjeść ryby; wystarczy jej zapach, dotknięcie (zwłaszcza makreli, śledzia, łososia). Objawy mogą pojawić się także po zjedzeniu mięsa zwierzęcia karmionego mączką rybną lub przetworów mięsnych z dodatkiem rybnych półproduktów. Alergii na ryby niekiedy towarzyszy alergia na skorupiaki.

Zboża- uczulenie na białko zawarte w pszenicy, życie owsie (rzadziej w ryżu) występuje zarówno u dorosłych jak i u dzieci. Ten rodzaj alergii trudno zdiagnozować, bo np. w pszenicy znajduje się 20 rodzajów białek odpowiedzialnych za celiakię, alergię pokarmową i wziewną.

Czym się różni alergia od nietolerancji?

Żeby odróżnić alergię od nietolerancji pokarmowej należy przeanalizować symptomy. 

W przypadku alergii pokarmowej po spożyciu określonego pokarmu występuje zazwyczaj ostra i natychmiastowa reakcja układu immunologicznego. Objawy występują  zazwyczaj w przeciągu kilku minut od spożycia czy wejścia w kontakt z alergenem, choć mogą pojawić się do dwóch godzin. Najczęściej jest to obrzęk, powodujący problemy z oddychaniem, a także problemy z sercem, poważne problemy z układem pokarmowym, wymioty, biegunka. Reakcja alergiczna może bezpośrednio zagrażać życiu.
Organizm alergika, mający kontakt z substancją uczulającą, wytwarza określone przeciwciała (IgE), które mają zwalczyć alergeny zawarte w pokarmie. Jeśli dana osoba spożyje alergizujące pożywienie, wywołą to odpowiedź układu immunologicznego, której efektem jest wydzielanie histaminy i innych substancji.

W nietolerancji pokarmowej objawy będą o wiele bardziej dyskretne. Mogą to być migrenowe bóle głowy, wzdęcia, poczucie ciężkości, zaparciach, bóle reumatyczne, nawracające infekcje, problemy ze skórą, a nawet cukrzyca tupu 1. Nietolerancja pokarmowa może mieć tak wiele niespecyficznych objawów, że jest naprawdę trudna do zdiagnozowania.

Wśród najbardziej uczulających produktów wymienia się najczęściej mleko oraz gluten, ale to już temat na osobny post :-)

OBIADEK NA ZAKOŃCZENIE LATA

Lato jakby sobie o nas przypomniało. Wiem, że to tylko na chwilę. Na razie wystawiam twarz do słońca, odsłaniam ramiona i cieszę się chwilą.

W książce, którą się ostatnio delektuję znalazłam przepis na ziemniaki ze szparagami. Bardzo podział na moją wyobraźnię. Autorka wspomniała, że w przepisie szparagi można zastąpić kurkami. I to był strzał w dziesiątkę!

Lubię ziemniaki. Bo są smaczne, bogate w składniki odżywcze i niskokaloryczne. Ziemniaki zawierają ok 77 kcal w 100 g. Swoją złą sławę zawdzięczają kalorycznym dodatkom, które zwykle im towarzyszą- panierowanym kotletom, ciężkim sosom i dużym dawkom tłuszczu, którym je polewamy. Tymczasem sam ziemniak niemal nie zawiera tłuszczu- ma go tylko ok. 0,1 g w 100 g. Jest lekkostrawny i łatwo przyswajalny dla organizmu. W tej niepozornej bulwie znajdziemy potas, magnez, żelazo, fosfor, wapń, cynk, miedź, mangan, witaminę A, B1, B2, B3, B6, C, D, E, K, PP, błonnik oraz skrobię.

Ziemniaczki, które dzisiaj wam proponuję pachną i smakują lasem. Przywodzą na myśl spacer w ciepłych jesiennych promieniach słońca po szeleszczących liściach. Będą doskonale nadawać się na obiad lub na kolację, zwłaszcza z własnoręcznie zebranymi kurkami.

Składniki na jedną porcję:
-3 średnie ziemniaki (ok. 250 g)
-1 mała cebula (ok. 40 g)
-100 g świeżych kurek
-1-2 jajka
-1 łyżka oleju rzepakowego
-1 łyżeczka masła
-sól, pieprz
-świeży rozmaryn

Ziemniaki obierz, zalej wodą, przykryj pokrywką i postaw na gazie. Gdy woda zacznie wrzeć zmniejsz płomień i gotuj ziemniaki ok. 15 minut. Ziemniaki mają pozostać prawie twarde. Kilka minut przed końcem gotowania dodaj do nich odrobinę soli.

Teraz odcedź ziemniaki, odparuj resztkę wody, która pozostała w garnku i odstaw do ostygnięcia.

Zimne ziemniaki pokrój w kostkę (taką jak do zupy). Obierz i posiekaj cebulkę.

Na patelni rozgrzej olej, wsyp pokrojone ziemniaki oraz cebulę i smaż, mieszając od czasu do czasu, aż ładnie się zezłocą.

Teraz na patelnię wsyp umyte i osuszone kurki oraz kilka igiełek rozmarynu. Zamieszaj, przykryj pokrywką, zmniejsz ogień i duś całość ok. 10 minut

Na koniec dopraw swoją potrawkę solą i sporą ilością świeżo zmielonego, czarnego pieprzu (grzyby i pieprz to bardzo udane połączenie :-)

Podawaj z jajkiem sadzonym na maśle oraz z jogurtem naturalnym, kefirem, maślanką albo zsiadłym mlekiem.

Porcja ziemniaków z kurkami widoczna na zdjęciu ma ok. 325 kcal.

Jajko sadzone na łyżeczce masła to ok. 115 kcal.

NALEŚNIKI ORKISZOWE Z FARSZEM SZPINAKOWO-TWAROGOWYM CZYLI OBIAD NA PIĄTEK

Jeśli nie masz jeszcze pomysłu na dzisiejszy obiad to świetnie się składa!

To doskonała okazja do zrobienia naleśników ze szpinakowo-twarogowym nadzieniem. Zachęcam cię do zrobienia naleśników z tego przepisu- nie mogą się nie udać.

Nadzienie jest bardzo proste w wykonaniu. Zrób je podczas smażenia naleśników. O tym dlaczego warto jeść szpinak możesz przeczytać tutaj

Składniki na trzy porcje:
-6 naleśników
-250 g mrożonego szpinaku
-150 g twarogu półtłustego
-1 łyżeczka masła
-1 ząbek czosnku
-sól i pieprz

Twaróg rozgnieć widelcem na papkę. Jeśli twaróg jest suchy to nic nie szkodzi. Po połączeniu go ze szpinakiem nabierze właściwej konsystencji.

Na stopione na patelni masło wrzuć rozgnieciony ząbek czosnku oraz szpinak. Duś na małym ogniu do czasu, aż szpinak całkowicie się rozmrozi i odparuje nadmiar wody.

Odstaw do przestygnięcia.

  

Gdy szpinak będzie co najwyżej ciepły dodaj go do twarogu i dokładnie wymieszaj. Dopraw farsz solą i pieprzem.

Gotowy farsz rozsmaruj na silnie zrumienionej stronie naleśników, ale nie na całej ich powierzchni. Zostaw wokół brzegów nieduży margines, dzięki czemu po zwinięciu naleśników farsz nie będzie z nich wypływał. Na jeden naleśnik przeznacz ok. dwóch łyżek farszu (60 g). 

Teraz zroluj naleśniki wraz z nadzieniem. Możesz też złożyć je w trójkąty: na pół i jeszcze raz na pół.

Złożone lub zwinięte naleśniki obsmaż na suchej patelni lub zapiec je w piekarniku. 

 Naleśniki podawaj z sosem czosnkowym (jogurt grecki + czosnek + sól i pieprz + ulubione zioła)

Jeden naleśnik z dwoma łyżkami farszu ma ok. 145 kcal.

Porcja dla jednej osoby: dwa naleśniki + dwie łyżki sosu czosnkowego ma ok. 332 kcal

NALEŚNIKI ORKISZOWE

Naleśniki to klasyka. Ich ojczyzną jest Francja, a dokładnie Bretania, ale praktycznie w każdej kuchni świata natkniemy się na ich krewniaków. To jedna z tych potraw, które nigdy się nie nudzą, gdyż można je przyrządzać na sto sposobów. Można w nie zawinąć wszystko, czego dusza zapragnie, a w zależności od rodzaju nadzienia mogą być jedzone o każdej porze dnia. No i nie znam dziecka, które nie lubi naleśników!

Moja dzisiejsza propozycja to naleśniki z mąki orkiszowej, bardzo podobne do tych najbardziej nam znanych- z białej mąki pszennej. Są bardzo uniwersalne- będą smakowały zarówno ze słodkimi farszami, jak i w wersji wytrawnej. Warto nauczyć się je smażyć!

Składniki na 6 średnich naleśników:
-3/4 szklanki mąki orkiszowej typ 700 (115 g)
-1 duże jajko
-1/2 szklanki mleka 1,5% (120 ml)
-2/3 szklanki wody (180 ml)
-1/4 łyżeczki soli
-1 łyżeczka oleju rzepakowego

Do miski przesiej mąkę, wbij jajko, dodaj mleko i wodę oraz olej i sól.

Wszystkie składniki wymieszaj rózgą lub mikserem, aż uzyskasz gładkie lejące ciasto. Jeśli w cieście będą grudki, których nie udaje ci się rozmieszać, przetrzyj je przez gęste sitko.

Teraz odstaw ciasto na ok. 30 min. Zawodowi kucharze twierdzą, że dzięki takiemu zabiegowi naleśniki łatwiej się smażą, równomiernie przyrumieniają i są elastyczne.

Na patelnię z równym dnem i powłoką teflonową lub ceramiczną wlej odrobinę oleju (pół łyżeczki wystarczy), a gdy się mocno rozgrzeje zbierz go ręcznikiem papierowym smarując całe dno.

Teraz na patelnię wlej niewielką ilość ciasta i tak nią manewruj, aby rozlało się po całym dnie i na chwilę do niego przywarło. 

Postaw patelnię na średnim ogniu.

Po kilkudziesięciu sekundach, gdy ciasto stanie się szkliste, a jego brzegi zaczną odstawać, podważ naleśnik łopatką i szybko przewróć na drugą stronę.

Usmażona strona naleśnika powinna być zrumieniona, ale nie przypieczona. Z drugiej strony naleśnik możesz smażyć krócej. Nie musi się zrumienić, ale nie może być surowy.

Gotowy naleśnik zsuń na płaski talerz, a na patelnię wlej kolejną porcję ciasta i usmaż następny placek. postępuj tak, aż do wyczerpania ciasta.

Ja z podanej ilości składników uzyskuję 6 naleśników o średnicy 22 cm.

Jeden naleśnik to ok. 97 kcal.